Een onderdeel van (zakelijke) huuroverovereenkomsten is soms het recht voor de huurder om het gehuurde te kunnen kopen. Dat wordt dan bijvoorbeeld een koopoptie genoemd, of recht op koop, recht van eerste koop of voorkeursrecht genoemd. Soms wordt hetzelfde bedoeld, soms iets wezenlijk anders. Dat geeft in de praktijk vaak verwarring. Of die verwarring ontstaat door de tekst van de clausule zelf: soms jaren later dan dat het is opgeschreven, bestaat bij de huurder en bij de verhuurder een verschil over wat nu was bedoeld.

Welke opties tot koop zijn er?

Het is belangrijk verschil te maken tussen een recht op koop, oftewel kooprecht en een voorkeursrecht. Een voorkeursrecht wordt ook wel een recht op eerste koop genoemd, maar verschilt wezenlijk van een recht op koop.

Recht op koop

Bij een recht op koop is sprake van een clausule in de huurovereenkomst dat een aanbod tot koop inhoudt. Dit betekent dat de huurder enkel maar ‘ja’ hoeft te zeggen, en dan is de koop een feit geworden. Het is verstandig in zo’n clausule af te spreken op welke wijze ‘ja’ gezegd moet worden. Je kunt ook afspraken maken over bijvoorbeeld de voorwaarden – zoals pas nadat de huur minimaal vijf jaar heeft geduurd – of over de prijs. Dat kan dan weer een vaste prijs zijn, of bijvoorbeeld afhankelijk van de huurprijs die op dat moment geldt.

Voorkeursrecht

Een recht op eerste koop is iets wezenlijk anders. Dit houdt in dat de eigenaar, als hij voornemens is het verhuurde te (gaan) verkopen, eerst aan de huurder moet vragen of deze wil kopen (of niet). Ook hierbij kunnen diverse voorwaarden in de clausule vermeld staan. De eigenaar bepaalt echter zelf of hij het pand te koop aanbiedt, of niet.

Wat is de beste van de twee?

Een recht op koop is een (voor de huurder) sterker recht dan een voorkeursrecht. Maar dat maakt het niet altijd de betere van de twee. Welke van de twee u ook kiest, zorg ervoor dat de termen duidelijk zijn. Dan ontstaat er zo min mogelijk verwarring. Dat geldt ook voor de tekst – als de prijs nog niet duidelijk is, vermijdt dan een oplossing als ‘de koopprijs is nader te bepalen’. Koppel deze aan de huurprijs, of bepaald dat twee deskundigen samen een derde aanwijzen en dat deze gezamenlijk een voor beide partijen bindende (koop)prijs bepalen.