Scroll Top

Burgemeester laat weigering coffeeshop Snouckaertlaan in stand

Op 4 juli 2018 heeft de burgemeester opnieuw beslist op de vele bezwaren tegen de coffeeshop aan de Snouckaertlaan. De burgemeester had na eerdere bezwaren de verleende vergunning en gedoogbeschikking alsnog geweigerd. In verband met de herinrichting van de Zonnehof werd de loopafstand tussen het Luzac College en de geplande coffeeshop korter. Daardoor werd de minimale afstand van 250 meter niet (meer) gehaald en besloot burgemeester Bolsius tot een weigering.

De beoogd exploitant wilde door de plaatsing van een hek de loopafstand (weer) boven de 250 meter brengen en uiteindelijk vond de voorzieningenrechter van de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State dat de burgemeester dat had moeten betrekken in zijn besluit. Ook moest Bolsius de overige bezwaren – die de burgemeester links had laten liggen omdat hij al tot een weigering kwam – bespreken. Dat heeft de burgemeester nu gedaan. Zijn conclusie blijft een weigering van de vergunning en de gedoogbeschikking. Dat is voor de omwonenden, omliggende bedrijven en instellingen en in mijn beleving alle Amersfoorters een goede uitkomst.

Raad van State

Het laatste woord over de coffeeshop is nog niet gesproken. Nu is de Raad van State aan zet. De Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State moet nu nog inhoudelijk oordelen over het nieuwe besluit van de burgemeester. Dat oordeel kan inhouden dat de beslissing van de Burgemeester de rechterlijke toets kan doorstaan, en dan houdt het op voor de beoogd exploitant: alle (nationale) rechtsmiddelen zijn dan uitgeput en dan heeft hij definitief verloren.

Als de Raad van State zou oordelen dat er toch nog iets schort aan de beslissing van burgemeester Bolsius, dan wordt het koffiedik kijken hoe het verder uitpakt. Dat maakt het interessant om de beslissing van Bolsius eens nader te bekijken.

De nieuwe beslissing van Bolsius

De burgemeester heeft de beslissing met name gebaseerd op een juridisch aspect: was Bolsius gehouden rekening te houden met het door de beoogd exploitant zo gewenste – en inmiddels geplaatste – hekwerk, zodat de loopafstand weer boven de 250 meter zou komen. De burgemeester beslist van niet, en heeft daarvoor steekhoudende argumenten voor gevonden. Die argumenten komen erop neer dat door de plaatsing van het hek feitelijk een (wezenlijk) andere aanvraag gedaan wordt dan in eerste instantie. Dat is niet eerlijk gelet op het systeem van vergunningverlening van coffeeshops in Amersfoort: daarbij is gekozen voor een wachtlijst inclusief locaties, waardoor je als beoogd exploitant gedwongen wordt om al bij inschrijving op de wachtlijst je aanvraag volledig en gereed te hebben: locatie, plan, inrichting – alles. Aspecten zoals bijvoorbeeld (externe) inrichting gedurende de procedure laten aanpassen, komt neer op het aanpassen van de spelregels tijdens het spel en dat vindt de burgemeester niet eerlijk.

Er is echter ook veel af te dingen op de beslissing van Bolsius. Dat gaat dan vooral om de overige bezwaren die zijn gemaakt door omwonenden. Zo vindt Bolsius een coffeeshop naast een bioscoop, nabij een verslavingskliniek, twee muziekscholen, de GGD en een huiswerkinstituut kennelijk geen enkel probleem. Dat is wel opvallend, juist nu dit standpunt amper gemotiveerd wordt. De burgemeester geeft een reactie op de bezwaren, maar het is niet meer dan dat. Van een beschouwing in samenhang is geen sprake. Ook de nabijheid van het MBO aan de Stadsring wordt wat formeel afgedaan en had een inhoudelijke overweging verdiend.

Daardoor is mijn kritiek op de beslissing tweeledig: allereerst meen ik dat de burgemeester een uitgelezen kans heeft laten liggen om duidelijkheid te geven over coffeeshops in Amersfoort. Het gebrek aan motivering doet aan alsof de burgemeester hieraan zijn vingers niet wil branden. Het is spijtig dat hij deze kans heeft laten liggen.

Verder baseert de burgemeester zijn beslissing enkel op de afstand tot het Luzac College en de omstandigheid dat hij geen rekening hoeft te houden met het hek. Daarmee stopt Bolsius spreekwoordelijk al zijn eieren in één mandje. Ook dit punt verdient kritiek, omdat de zaak daarmee (onnodig) wankel wordt. Zou de Raad van State het niet eens zijn met de burgemeester op dit punt, dan wankelt de hele beslissing. De burgemeester neemt daarmee een mijns inziens onnodig risico.

Hoe nu verder?

Het laatste woord zal zijn aan de Raad van State. Er is op dit moment geen zittingsdatum bekend, maar zeker is dat tot die zitting er géén coffeeshop aan de Snouckaertlaan komt.